Deze bewerking van Shakespeare’s toneelstuk Midzomernachtsdroom maakte ik voor een voorstelling van vioolleerlingen van Anke. Ik vertelde het verhaal dat werd afgewisseld met een bewerking van Mendelssohns toneelmuziek door het leerlingenorkest. Over het maken van het verhaal schreef ik een aantal stukjes.
Je mag dit verhaal niet-commercieel gebruiken, mits je mijn naam vermeldt. Ik vind het wel leuk als je mij daar dan ook een berichtje over stuurt.
(Ouvertüre – openingsakkoorden)
Puck
Ik ben Puck, ik ben een elf. Ik werk voor de elfenkoning, maar ik heb genoeg vrije tijd om af en toe een grapje uit te halen. Meestal ben ik onzichtbaar voor mensen. Ik vlieg door het bos en ik tover dromen. Meestal aardige dromen, want de meeste mensen deugen. Soms plaag ik ze met een vervelende droom, maar dan hebben ze dat ook wel verdiend.
Soms heeft de elfenkoning ruzie heeft met zijn vrouw. Dit keer dacht hij dat zij verliefd was op iemand anders en zij dacht dat hij op iemand anders verliefd was. Het werd er allemaal niet gezelliger op. De koning wilde haar een lesje leren: ik moest haar betoveren. Toen zij ging slapen, zorgde ik dat ze verliefd zou worden op wie ze ook maar als eerste zou zien als zij wakker werd. Ze sliep in het bos, dus misschien was dat wel een beer of een eekhoorntje.
(Ouvertüre – thema elfen en thema geliefden)
Lysander
Ok, waar zal ik beginnen? Ik ben dus Lysander en ik ben getrouwd met Hermia. Oh, nou heb ik het einde al verklapt. Ja, Hermia en ik zijn getrouwd – tegelijk met de burgemeester!
Maar voor het zover was… Heb jij ook wel eens iets gedroomd en dat je dan wakker wordt en er echt geen touw aan kunt vastknopen? Of dat droomt dat je iets doet en dat je denkt: hoe heb ik dat kunnen doen! Of dat je iets méémaakt en dat je dan later denkt: was dat nou écht, of heb ik het gedroomd?
Ik denk dus dat ik het allemaal gedroomd heb. Maar mijn vrienden hebben het óók allemaal gedroomd…
(Ouvertüre – thema acteurs, met “I-A”)
Nick
(Onderbreekt de muziek) Hoorden jullie dat ook? “I-A!” Zij deden een ezel na. Toch? Ja, af en toe jennen ze mij met die ezelskop. Ik vertel het zo wel, speel eerst nog maar door.
(Als muziek klaar is) Ik ben Nick Achterwerk. Ik ben kleermaker én ik speel bij toneelvereniging Applaus. Vaak de hoofdrol, hè. Ik was Simba in de Lion King. We moesten het publiek waarschuwen dat ik het was, anders dachten ze dat het een echte leeuw was. In Romeo en Julia speelde ik Romeo: “Welk zacht licht breekt door het raam. Het is het oosten en Julia is de zon.”
Wij mochten een toneelstuk spelen op de bruiloft van de burgemeester. Een komisch treurspel: om te lachen én om te huilen. Een soort mix van de Lion King en Romeo en Julia. De burgemeester en z’n vrouw vonden het prachtig. Ze hadden tranen in hun ogen.
Gelukkig maar, want voor het zover was… Ik denk dat ik alles gedroomd heb… Maar – de anderen hebben mijn ezelskop wel gezien. En ze jennen me nog steeds met dat “I-A”.
(Ouvertüre – slot)
Lysander
OK, Hermia en ik waren al best een tijd verliefd en we wilden gaan trouwen. We hadden bedacht dat we dan tegelijk zouden trouwen met Helena, de beste vriendin van Hermia. Zij en Demetrius waren ook verloofd. Demetrius, tsja, zo heet hij nou eenmaal. De-me-tri-us.
Maar toen werd Demetrius opeens verliefd op Hermia. Dat was echt superzielig voor Helena, want zij hield nog wel van hèm. En het was zwaar waardeloos voor Hermia, want hij stalkte haar de hele dag. Hermia zei: “Hoe meer ik hem haat, hoe meer hij achter me aanloopt.” En dan zuchtte Helena: “Hoe meer ik van hem houd, hoe meer hij mij haat.”
Wat ik echt een misselijke streek vond, was dat hij naar Hermia’s vader ging en hem had overtuigd dat hij een veel betere man voor Hermia zou zijn dan ik. Opeens mocht ik niet meer bij Hermia komen. Ik was zó pissed op Demetrius. Ik zei: “Als haar vader zo van jou houdt, waarom trouw je dan niet met hem!”
Het werd steeds gekker. Zelfs de burgemeester zei dat zij met Demetrius moest trouwen. Nou, toen zijn we weggelopen. Hermia nam afscheid van Helena en ’s morgens vroeg slopen we de stad uit. We wilden naar de andere kant van het land, dus we gingen door het bos. Het was hartje zomer en dus was het lang licht. Toen de zon onder ging, waren we zo moe dat we op een open plek in het bos gingen liggen en vielen meteen in slaap.
(Lied mit Chor met eigen tekst)
(Uit: Allegro Appassionato – opkomst der acteurs)
Nick
Het was lekker weer, dus wij oefenden het stuk voor de bruiloft van de burgemeester in het bos. Een open plek was het toneel en in de struiken de kleedkamer. Ik wachtte in de struiken tot het mijn beurt was. Toen ik opkwam, keken de anderen met met grote ogen aan: “Een ezel!” en: “Hij is betoverd!”. Ze renden hard weg. Ik dacht dat ze me jenden. Ze vinden soms wel eens dom. Maar ze kwamen niet terug en ik vertikte het om achter ze aan te rennen. Ik bleef op de open plek en ging wat zingen: “Kom mee naar buiten al-I-A, dan zoeken wij de wiel-I-A…!”
Op dat moment zie ik onder een boom een sjieke dame die door mijn gezang wakker werd. Raar dat ik haar niet eerder had gezien. Ze keek naar me en zei: “Ach lief mensenkind, zing nog wat door! Wat heb je een heerlijke stem. En wat zie je er geweldig uit!”
Ze was smoorverliefd op mij! Of ik bij haar wilde komen zitten. Ik zei dat ik naar mijn vrienden moest, maar dat mocht niet. Zij was de elfenkoningin en ze wilde mij voor altijd bij haar houden. “Zeg maar wat je wilt eten.” Ik had heel veel zin in een paar kilo gras, gedroogde haver en wat hooi. Ik vroeg ook of iemand mijn haar kon knippen, want het jeukte nogal op mijn hoofd. Toen ik krabde, zaten er grote oren in de weg.
Uiteindelijk viel ik in slaap. Kan dat? In je droom in slaap vallen?
(Scherzo)
Lysander
OK, ik lag dus met mijn Hermia op een open plek in het bos te slapen. Ik werd wakker omdat ik Helena hoorde huilen. Zij had aan Demetrius verklapt dat wij waren weggelopen. Hij was achter ons, nou ja, achter Hermia aangegaan en Helena was weer achter hem aangelopen: “Dan zie ik in elk geval nog zijn rug.”
Nu wordt het echt weird… Als ik het gedroomd heb, heb ik echt heel stom gedroomd. Als het echt was, dan moet ik zijn betoverd. Helena vertelde dat dus allemaal, maar ik hoorde het helemaal niet. Het was of ze straalde. Haar stem klonk als een tortelduif. Hermia’s stem was dan meer het krassen van een kraai. Ik was opeens helemaal verliefd op Helena. Zij dacht dat ik maar deed alsóf, om haar te pesten. Ze liep weg. Ik schaam me dood, maar ik ging achter haar aan en liet Hermia, die nog lag te slapen, gewoon achter.
Dus nu was ik verliefd op Helena, die verliefd was op Demetrius, die verliefd was op Hermia, die verliefd was op mij…
Na een tijdje kwamen we op een plek waar Demetrius lag te slapen. Sorry, maar het wordt allemaal nog gekker. Demetrius wordt wakker en leek ook wel betoverd. Opeens is hij óók weer verliefd op Helena: “Oh, goddelijke Helena, perfecte engel. Jouw kristalheldere ogen… jouw lippen… jouw prachtige handen, laat me ze kussen!” Helena schrok zich rot. Ze dacht dat wij haar nu allebei voor gek zetten.
Demetrius zei tegen mij: “Hou toch op. Ga jij naar jouw Hermia.” En Hermia, die wakker was geworden en erbij kwam, zei: “Lysander, pest haar niet. Kom mee.” En weer, ik schaam me dood, maar ik duwde haar gewoon weg zei tegen Helena: “Ik zweer het: ik hou alleen van jou!” En toen Demetrius weer: “Helena, ik hou alleen van jou!” En ik: “Helena, hou van mij.” En Demetrius: “Hou van mij!” En toen zei Demetrius tegen mij dat we dan maar om Helena moesten vechten: “Kom maar mee, als je durft.” Ik zei: “Kom maar mee?! Kom jij maar mee!”
We liepen weg en toen leek het bos ook wel betoverd! Het werd opeens hartstikke mistig en al snel zag ik Demetrius niet meer. Ik hoorde hem af en toe wel roepen: “Kom dan, als je durft.” En dan riep ik: “Kom jij dan, schijterd.” Zo dwaalde ik uren en uren door het bos zonder hem te vinden. Uiteindelijk was ik zó moe, dat ik maar ging slapen.
(Notturno)
Puck
Ik ben Puck. Ik ben een elf. Of had ik dat al verteld? Ja, soms maak ik een foutje. Ik zal het uitleggen. Ik heb goede oren en ik hoorde een vrouw die achter een man aanliep. Zij was verliefd op hem en hij niet op haar. Ik hoorde dus Helena en Demetrius, maar had ze nog niet gezien. Ik vloog ernaartoe om haar te helpen. Ik zág toen twee slapende mensen waarvan ik de jongen betoverde. Maar dat waren dus Hermia en Lysander.
Daardoor werd Lysander en niet Demetrius verliefd op Helena. Toen ik mijn fout doorhad, betoverde ik Demetrius ook. Toen waren ze dus allebei op verliefd Helena. Ze liepen weg om te vechten en dat was nou ook weer niet mijn bedoeling. Dus toen zorgde ik voor die mist. Ik vloog steeds van de een naar de ander en deed dan de stem van de ander na. Zo vonden ze elkaar niet en vielen ze allebei in slaap. Toen verbrak ik de betovering van Lysander zodat hij weer van Hermia zou houden.
Lysander
OK. Dus de volgende ochtend werd ik wakker van de optocht voor de bruiloft van de burgemeester. Ik zag dat de anderen daar ook allemaal lagen en wakker werden. Ik zag Hermia en gelukkig was ik weer verliefd op háár. Zij keek mij aan en zei: “Ik heb zó naar gedroomd.” Demetrius zei tegen Helena: “Ik heb me als een klein kind gedragen. Vanaf nu houd ik alleen nog maar van jou.” De vader van Hermia liep mee in de optocht en sputterde nog wat tegen, maar de burgemeester zei dat Hermia met mij mocht trouwen en Helena met Demetrius. En dat we mee mochten komen en tegelijk met hém mochten trouwen!
Puck
En die toneelspeler met zijn ezelskop? Dat had ik gedaan omdat ik hem nogal opschepperig vond. Ik dacht: ik zal van jou eens een echte ezel maken. De elfenkoning vond het wel grappig om te zien dat de koningin op een ezel verliefd werd, maar vond dat het wel weer lang genoeg had geduurd. Ik verbrak haar betovering en zij en de koning maakten het weer goed. Die ezelskop vond ik wel grappig, maar de koning vond dat ik die ook maar weer moest wegtoveren.
Nick
Toen ik wakker werd, was die elfenkoningin verdwenen. Mijn ezelskop ook, trouwens. Ik rende naar de stad en kwam net op tijd aan. Zo konden we ons toneelstuk nog spelen voor de burgemeester en alle andere bruiloftsgasten. Ik denk dat ik alles gedroomd heb. Maar ze blijven me pesten met dat “I-A”.
Puck
Toen de bruiloft was afgelopen en alle mensen sliepen, kwamen alle elfen tevoorschijn. Ook wij vierden een groot feest. Onze koning en koningin waren weer blij met elkaar en ze dansten en zongen mee tot het ochtend werd. En toen vlogen we zo snel we konden naar waar de zon nog niet op was. En dansten we door. En door.
Echt waar. Of hebben jullie dit nu ook allemaal gedroomd?
(Finale)
Je mag dit verhaal niet-commercieel gebruiken, mits je mijn naam vermeldt: Arjen Uittenbogaard.